به گزارش سبزوارنیوز ، سید مهدی فاطمی در یادداشتی می نویسد:
البته حمایت مربی از بازیکن در تمام دنیا و رشته های مختلف ورزشی مرسوم بوده و کسی توقع ندارد سر مربی تیم ملی در جواب انتقادات ، بازیکنی را کنار بگذارد اما حیف است این تیم تازه نفس و متحول شده را پاسوز اشتباهات تکراری یار شماره دو تیم ملی کنیم!
به قول آقای کرده ، گزارشگر تلویزیونی والیبال عبادی پور بازیکن کم تجربه و میدان ندیده ای نیست ! در این پنج ، شش سال اخیر که سالهای خوبی برای والیبال ایران نبوده و به نوعی شاهد در جا زدن و پسرفت این رشته بوده ایم بیشتر از هر بازیکن دیگری به او فرصت و بازی داده اند اما پیشرفت چندانی حاصل نشده است.
شاید لازم باشد قصه صعود رویایی بهترین تیم ملی تاریخ فوتبال ایران به جام جهانی ۹۸ فرانسه را برای سرمربی روسی والیبال بازگو کنیم.
داستان تیمی متشکل از چندین و چند ستاره درجه یک آن روز های فوتبال آسیا که در قالب تیم ملی ایران گام به بازیهای مقدماتی گذاشت اما پافشاری و اعتماد عجیب محمد مایلی کهن به یک بازیکن. ، سرنوشت او و تیمش را کاملا دگرگون کرد.
سرمربی وقت تیم ملی در این بازیها اعتقاد زیادی به استفاده از علی اکبر استاد اسدی داشت. مدافع خوبی که خیلی ها پیراهن تیم ملی را متناسب با کار آیی و توانمندی اش نمی دیدند اما کادر فنی او را بر مهدی پاشازاده ای ترجیح دادند که بعد ها یکی از ارکان اصلی صعود حماسی به جام جهانی لقب گرفت.
پاشازاده که با جدایی مایلی کهن از تیم ملی به ترکیب اصلی راه یافته بود در بازی سرنوشت ساز ایران مقابل استرالیا در ملبورن در شرایطی که بازی را دو بر صفر عقب بودیم ، دو بار توپ را از روی خط دروازه ایران بیرون کشید.
این عملکرد و بازیهای خوب او در جام جهانی فرصت بازی در تیم منتخب دنیا را هم برای این مدافع بلند بالا فراهم کرد. در حالی که مایلی کهن دیگر فرصت نشستن روی نیمکت تیم ملی را پیدا نکرد!
استفاده از پاشازاده به جای استاد اسدی شاید همان اتفاقی بودکه می توانست مایلی کهن را تا سالهای سال در راس تیم ملی نگهداشته و نتایج درخشانی را هم در پی داشته باشد اما دود این لجاجت و سماجت در نهایت به چشم فوتبال ایران و کادر فنی آن روز های تیم ملی رفت!
امروز والیبال ایران امیر حسین اسفندیار را دارد که نقش آن روزهای پاشازاده را ایفا می کند! جوانی بلند قامت و سر به زیر با تجربه قهرمانی جهان همراه با تیم ملی جوانان ایران و کسب عنوان بهترین بازیکن مسابقات که هرگاه در میدان بوده عملکردی قابل قبول و دلگرم کننده داشته اما در این وانفسا مورد بی مهری و کم توجهی مربیان قرار گرفته و همواره محکوم به بیرون ماندن و لب به دندان گزیدن از تماشای اشتباهات آن بازیکن با تجربه تیم ملی ست!
مربیگری هرچند سلیقه ای بوده و باید به عقیده و انتخاب مربی احترام گذاشت اما به عنوان یک ورزشی نویس که والیبال را همواره با دقت و موشکافانه دنبال کرده است از الکنو و همکاررانش می خواهم به موازات اعتماد و فرصتی که بدر اختیار آزموده ای چون میلاد عبادی پور قرار می دهید، اسفندیار ها را هم در گوشه ذهنتان داشته باشید، شاید تکه٬ گمشده پازل موفقیت والیبال ایران در وجود این بازیکن بلند قامت و پر انگیزه متجلی گردیده و با اتکا به پرواز بلند او طلسم ناکامی های چند سال اخیر والیبال ایران شکسته شود.
انتهای پیام/د
